Tekst door Kurt Ingels - 28/11/2024
Bang! De derde vinyl compilatie van Antler in de reeks Early Years, want Antler is een label met een rijke geschiedenis. Dat zou u moeten weten. Dit label stond mee aan het bekend maken, verspreiden en wereldwijd populariseren -al is dit in deze een vies woord- van de Belgische electrowave uit de jaren 80. Ere wie ere toekomt. Om deze nobele daad anno 2024 wat kracht bij te zetten is er nu deze “Antler Records Early Years Vol 3”, de voorlaatste uit de reeks, die als bijtitel ‘ebm - darkwave - synthwave’ meekreeg. Termen of labels zo u wil die deze vinylcompilatie ook vandaag relevant maken.
Tien nummers krijgt u, waarvan - het kan moeilijk anders met zo’n geschiedenis - 80% Belgisch. Ga nu maar even rekenen. Een perfect cadeau van de Sint, of voor onder de kerstboom, het is eens iets anders dan een paar mottige kousen of een weerom totaal overbodige fles fletse whisky. Laat vooral deze “Antler Records Early Years Vol 3” jouw roes zijn en tevens een gezonde dosis jeugdsentiment bijeengeperst op vinyl want dat is het vooral ook.
Laat ik vooral even de 10 parels op dit zwarte vinyl overlopen terwijl de naald zich met plezier een weg baant door de groeven van het heerlijk geurende gitzwarte blinkende vinyl. Wat heb je aan 'streaming' snotneuzen? Muziek is kunst en hoort niet vluchtig of instant consumeerbaar en even snel vergeten te zijn. Het bewijs, deze nummers staan er anno 2024 nog altijd, beroeren, raken, doen dansen, bijten zich onder je vel, en zo veel meer. Om maar te zeggen wie in de jaren 80 lef genoeg had om voor het alternatief te kiezen, het werd toen new wave genoemd, wordt naar waarde geschat. Laat ik vooral ook iets zeggen over de muziek vooraleer ik té lyrisch word.
De A-kant dus, vijf nummers. Openen doen we met de cult hit “Never Alive” van Snowy Red (RIP Marcel Thiel) die later ‘wereldberoemd’ zou worden met de hit “Euroshima (Wardance)” maar hier wat mij betreft het summum brengt van aanstekelijke minimal synthwave met een poppy insteek. Heerlijk. Nadien mag dé cult legende der cult legendes The Klinik zijn ding doen met “Hours & Hours”. Geen commentaar, dansen op ijzig donkere en dreigende electro. Meesterwerk. “The Gioconda Smile” werd het nummer dat Poésie Noire een smoelwerk zou geven en meteen ook enige populariteit. Toegegeven, ik had liever een “Song of Innocence” of “Hiroshima Mon Amour” gehad uit de wereldplaat “Hum And Haw” maar die mag (of beter moet) Antler dan later maar eens heruitgeven. Maar met “The Gioconda Smile” ben ik ook best tevreden.
Een andere cult formatie A Split Second (zonder de streep hier) mag daarna zijn “Rigor Mortis” door de geluidsinstallatie jagen. Een perfecte illustratie van Belgische electrowave met gitaar en new beat kiemen. Dansbaar tot in de diepste vezel van je lijf. Tegenwoordig is een kranige Marck Ickx met zijn A Split Second weerom hyperactief. Dat belooft. Als laatste nummer op de A zijde is er het Leuvense Men 2nd met het meer ‘wavende’ “You Owe Me Something” waarmee ze ook al een Belpop compilatie haalden, de 1987 editie nota bene. Zo, u zou nu ook al door moeten hebben dat deze A kant volledig Belgisch is, wat nog maar eens de vooraanstaande, zeg maar toonaangevende rol scherp stelt die het kleine België toen wereldwijd had in het aanleveren van deze lekkere electrowave koek.
De B kant dan en ook daar openen we Belgisch met Company Of State, de electrowave formatie van frontman Rudolf Hecke (God is a dog spelled backwards) die recent met een nieuwe singel “Fear” uitpakte. “Hound”’ is jagende Belgische electrowave van de beste soort. Ik kon het dan ook niet achterwege laten een op youtube rondspokende live clip van dit nummer bij deze review te presenteren. Daarna mag The Arch, ook al een band die anno 2024 nog altijd 'alive and kicking' is, zijn ding doen zonder ‘Babsi’ of “Revenge Revival” maar wel met het onderschatte “Stay Lay”, ebm aan het new wave infuus, altijd een onderschat nummer gevonden maar hier dus wel present.
Ik spring nu eerst naar het vierde nummer op de B kant, zijnde “In Sotto Voce” van In Sotto Voce. Kenners weten dat In Sotto Voce een project was van Jo - la bête noire - Casters die ook al op de A kant stond te blinken met zijn hoofdproject Poésie Noire. In Sotto Voce werd aangekondigd als een project uit Joegoslavië (ja, dat bestond toen nog) van ene Ilya Dimitrijevic en Boris Mikulic dat wou mee profiteren van de toenmalige westerse belangstelling in groepen als Laibach en Borghesia. In Sotto Voce is new beat badend in het duister van de new wave, net vooraleer new beat aan te veel banaliteit zou ten ondergaan.
Waarom ik zonet even haasje over deed heeft te maken met het feit dat we nu alle Belgen op deze compilatie hebben gehad, al zijn er nog het Britse Attrition en Noise Unit. is Deze laatste is wel half Belgisch want oorspronkelijk een project van Marc Verhaeghen (The Klinik) en Bill Leeb van het Canadese Frontline Assembly. Op deze “Antler The Early Years Vol 3” prijkt het slepende en onheilszwangere “Dry Lungs” uit het in 1989 bij Antler verschenen album “Grinding Into Emptiness”. Voel de dreiging en de koude oorlog in kille, eerder minimale electro die de Canadese school van weleer met de Belgische electro donkerte verzoent.
Attrition, van Martin Bowes, werd in 1980 opgericht en is ook vandaag nog actief. Met “Haydn (Or Mine)” klinkt Attrition ongelooflijk Belgisch, in de lijn van de typerende Belgische electro wave uit de magie van de jaren 80. En dat is een compliment. Bij deze hebben we alle tracks op deze derde uit de reeks ‘Early Years’ van Antler gehad. Ik hoop maar dat u ondertussen ook aan 80% Belgisch komt, al gebied de eerlijkheid me wel te zeggen, eigenlijk 85% met dank aan Noise Unit.
Deze plaat is essentieel en niet alleen uit nostalgische overwegingen voor oude zakken. Neen, ook anno 2024 is deze muziek nog altijd even relevant en voer voor alle generaties, ook voor zij die enkel nog het wegwerpproduct muziek kennen via 'streaming' diensten. Niets tegen streaming diensten zolang u ook maar de fysieke dragers koopt, dat bewijst deze “Antler Records Early Years vol 3” met verve. Zwarte dan. Met dank ook aan connaisseur Lieven Ridder (Walhalla Records) voor de subtiele selectie, alsook vaste lay-outer / designer Toon Loenders die er ook een mooi kijkstuk van maakte. Mocht de Sint dit niet uit zijn zak toveren, of de kerstboom weer even melig blijven als alle voorgaande jaren dan schaft u zich deze vinylcompilatie gewoon aan. Met Dark Entries kwaliteitsgarantie.
