door JACE van de Ven
Kent u de zanger Guido Belcanto (1953), geboren op een steenworp afstand van de Noord-Brabantse grens in het dorp Wortel onder Baarle-Nassau? Nee? Dan is het moeilijk uit te leggen wat voor een soort van kunstenaar hij is. U zou hem eigenlijk moeten horen. Mogelijk maakt hij bij u dan waar wat hij in zijn biografie schrijft: ‘Guido Belcanto, uit de geur van pisbakken, lauw bier en goedkope parfums, uit het gerinkel van gebroken glazen, hondengejank en zattemansgebral, uit de vage gloed van rode lampen en straatlantaarns zult gij opstaan en de nieuwe Koning van het Levenslied worden.’
In België is hem dat gelukt, daar is hij een instituut dat al bijna veertig jaar volle zalen trekt in horecagelegenheden, culturele centra en schouwburgen. In 1989, toen zijn eerste elpee ‘Op zoek naar Romantiek’ verscheen, hoorde je hem weleens op de Nederlandse radio. De elpee ‘Plastic rozen verwelken’ niet (1990) deed het zo nodig nog beter, maar daarna kreeg hij hier al vlug minder aandacht en tegenwoordig is het een heel grote uitzondering als je hem hoort op de Nederlandse radio. Nochtans was het de Eindhovense cultuurbons Jan Reijs, die hem als eerste, in 1984 al, in een schouwburg liet optreden, in die van Eindhoven uiteraard. Ruim veertig jaar later, vrijdagavond 24 januari 2025 staat hij in Concertzaal Tilburg.
De rest van de tekst kan u lezen op de site van BrabantCultuureel cia deze link:
